Ceremonia e hapjes në Paris ishte shfaqja më e madhe e skenës në ajër të hapur përpara një ngjarjeje sportive. Atletët që parakaluan u “zhytën” në një udhëtim nëpër kulturën dhe vlerat franceze. Monumentet e një qyteti olimpik zunë qendër në skenë si kurrë më parë në një ceremoni hapjeje. Gjithçka duke e projektuar Parisin si një qendër të krijimtarisë, inovacionit teknologjik dhe zellit revolucionar nga e kaluara në të tashmen.
Ky ishte një vizion i guximshëm i ofruar në kushtet më testuese. Frika nga terrori detyroi një pakësim të audiencës të lejuar nga lumin Senë për të parë një shfaqje ambicioze të përhapur në një rrugë prej 4 miljesh.
Dhe një shi bëri që shumë spektatorë të largoheshin përpara se shfaqja të përfundonte. Largimi nga ambienti i zakonshëm i stadiumit me një flotë me 85 varka i dha energji të re paradës së sportistëve.
Por ishte një provë qëndrueshmërie për shikuesit në shtëpi dhe ata të njomur në tokë. U deshën pothuajse katër orë që ky prodhim i përpunuar dhe unik të jepte momentet më të shumëpritura.
Edhe shfaqja e Lady Gaga-s duke kënduar nuk ishte më surprizë pasi ajo ishte parë duke kënduar gjatë provave.
Këndet e kamerës zyrtare shmangën me kujdes shfaqjen e brigjeve të lumit bosh. Dhe një pengesë e organizimit të një shfaqjeje të shtrirë në një sipërfaqe kaq të gjerë është një sfidë për të pranishmit në terren, të cilët e kanë të pamundur të shohin shumë detaje.
Madje edhe personalitetet në tribuna u mbështetën në ekranet e mëdha për të parë elementët më tërheqës teksa një mbajtës i paidentifikuar pishtari hidhej nëpër çati dhe arriti në Notre Dame tashmë të rindërtuar.
Kush do ta ndizte pishtarin? Dhe ku do të ishte?
Një stafetë pishtari që filloi në prill me ndezjen në Olimpianë e lashtë, pa Zinedine Zidane, Serena Williams dhe Rafael Nadal mes të mëdhenjve të sportit që çuan flakën deri në fund. Ishte 100-vjeçari Charles Coste - një kampion olimpik i çiklizmit për Francën në Lojërat e Londrës 1948.
Më pas nderi i ndezjes së pishtarit u takoi të mëdhenjve të sportit francez - Teddy Riner (xhudo) dhe Marie-Jose Perec (atletikë).
Dhe askush nuk mund të parashikonte se çfarë do të ndodhte më pas. Një finale e parë në një ceremoni kaq unike hapëse.
Këto lojëra nuk do të shohin një pishtarë të ulur në mënyrë statike për 16 ditët e ardhshme. Në vend të kësaj, ai do të notojë mbi qiejt e Parisit pasi një unazë zjarri u transportua në qiell. Organizatorët shpresojnë që ajo të digjet me shkëlqim gjatë një ndeshjeje që synon të ndezë një jetë të re në Lojërat Olimpike pas pandemisë, por në një botë të copëtuar nga konfliktet.
Disa ngacmime të delegacionit izraelit ishin një kujtesë e ndarjeve të varura mbi Paris 2024.
Por presidenti i IOC Thomas Bach u tha atletëve: "Tani ne jemi pjesë e një ngjarjeje që bashkon botën në paqe".
Një defekt në ceremoninë e hapjes ishte flamuri olimpik me pesë unaza që u valvit përmbys përballë Kullës Eifel.
Mund të duket si një thirrje e paqëllimshme shqetësimi, ndërsa lojërat fillojnë nën renë e skandaleve të dopingut, sabotimeve në linjat hekurudhore dhe frikës së terrorit që kërcënon Parisin.
Por një qytet në avantazh arriti të organizojë shfaqjen më të madhe të skenës në ajër të hapur përpara një ngjarjeje sportive./ Skynews
/rtsh.al/
