Nëse që nga pandemia e vitit 2020, braktisja e punëve që nuk i pëlqejnë më për shkak se janë shumë të vështira është zgjeruar, veçanërisht midis të rinjve që kanë mësuar të ngadalësojnë shpejtësinë, ana tjetër e medaljes janë punëtorët e prekur nga 'zvarritja e punës'. Termi është i barabartë me marrjen përsipër gjithnjë e më shumë detyrash shtesë mbi të gjitha vullnetarisht.
Eshtë vetë pandemia ajo që qëndron pas rikthimit të zvarritjes së punës, sepse ajo u ka dhënë një shtysë të tillë metodave dhe mjeteve alternative të efikasitetit, saqë kohët kushtuar punës janë zmadhuar. Nga platformat dhe programet kompjuterike që ju lejojnë të dërgoni mesazhe dhe përparimin e projektit në çdo kohë dhe në çast deri tek anëtarët e ekipit, përdorimi i bisedave të brendshme dhe video-telefonatave, disponueshmëria e punonjësit ose bashkëpunëtorit mund të bëhet konstante.
Me pak fjalë, duke qëndruar jashtë hapësirave të vjetra në emër të punës më të lirë dhe gjithashtu të bërë nga shtëpia, tetë orët për 5 ditë në javë (ose në çdo rast orët e kontratës) dhe rolet e përshkruara në një kontratë tejkalohen rregullisht. Rrotullohen kufijtë e lehtësuar nga mjetet elektronike dhe lidhjet alternative të krijuara me bllokimet e kaluara. Kështu punëtori shfrytëzohet edhe nga ana psikologjike nga disponueshmëria dhe puna.
Varësia nga puna që prek veçanërisht menaxherët të cilët një herë me pushime, ndjejnë një ndjenjë të tmerrshme zbrazëtie dhe ndihen keq, zvarritja e punës infekton ata që janë shumë të interesuar për atë kompani, atë sektor, ato projekte dhe na bën të gatshëm të bëjmë më shumë ndoshta edhe në fundjavë ose në mbrëmje. Puna është e rëndësishme dhe kujdesi për të është minimumi, por pikërisht duke shfrytëzuar këtë aspekt rrezikojmë të largohemi.
“ Gjithmonë tejkalimi i kërkesave të detyrave konsumon burime mendore dhe shkakton nivele të larta stresi. Për më tepër, përpjekje të tilla të ndërmarra përtej rolit të dikujt nuk korrespondojnë me një shpërblim adekuat, shpjegon për BBC Anthony Klotz, profesor në Shkollën e Menaxhimit në University College London. Këto janë në thelb ndër arsyet e braktisjes së punëve të padëshiruara nga të rinjtë, por nga koncepti i vjetër i punës zvarritja e saj infekton punëtorët që marrin përsipër detyra shtesë për të bërë gjithçka që është e mundur edhe kur punojnë nga shtëpia”.
Një dëshmi e drejtpërdrejtë jep Kim Marie Thore, në portalin botëror kushtuar shkëmbimeve profesionale, Linked-In. “Të bëhesh virtual ose hibrid do të thotë t'i qasesh çdo pune në një mënyrë krejtësisht të ndryshme. Kërkesat rriten dhe askush nuk dëshiron të perceptohet si i padisponueshëm. Ne duhet të jemi të sinqertë kur vendosim pritshmëritë tona me veten, ekipin tonë dhe eprorët tanë. Ne përpiqemi të jemi efikas, por me një sy më kritik dhe nuk duhet të kemi frikë të themi jo. Një punëtor i shëndoshë, me mendje të kthjellët, sigurisht që është më efikas i shtyrë nga sasia e projekteve. Edhe në epokën e punës së zgjuar, hibride apo virtuale që e bën gjithçka të duket më e lehtë, të punosh më pak është më shumë.
/rtsh.al/
