Pushtimi i Izraelit në Liban më në fund ka nxjerrë jashtë autorin e vërtetë të shumicës së sëmundjeve në Lindjen e Mesme. Izraelitët mbrëmë shkuan në strehëzat e tyre të bombave ndërsa një numër i madh raketash u lëshuan nga Irani, duke përforcuar atë që të gjithë tashmë e dinë: se Teherani është shkaku kryesor i paqëndrueshmërisë së rajonit.
Është bërë plotësisht e qartë se problemi nuk është Izraeli – mullahët janë
Për vite me radhë, regjimi ka sponsorizuar përfaqësuesit terroristë si Hamasi, Hezbollahu dhe Houthis për të shënjestruar Izraelin. Megjithatë, kur ky i fundit kundërshton, udhëheqësit perëndimorë si Joe Biden dhe Sir Keir Starmer kërkojnë përmbajtje.
Ata nuk duan që lufta të përshkallëzohet në një konflikt më të gjerë që tërheq Perëndimin. Por nëse Irani tani po gjuan raketa balistike, kjo ndryshon tërësisht dinamikën. Në një moment, regjimi në Teheran do të duhet të trajtohet.
Një arsye pse zyrtarët amerikanë po kërkonin armëpushim ndaj Izraelit është sepse ata kishin frikë se Benjamin Netanyahu po kërkonte të shkaktonte një luftë më të gjerë në të cilën amerikanët do të duhej të ndërhynin.
Forcat e Mbrojtjes të Izraelit kanë kaluar tashmë kufirin në atë që qeveria këmbëngul se do të jetë një operacion i synuar posaçërisht për të çmontuar këto baza, të cilat duhet të ishin hequr vite më parë.
Jerusalemi thotë se nuk ka ndërmend të pushtojë pjesë të Libanit siç bëri për vite pas pushtimit të vitit 1982, por ekziston shqetësimi se zvarritja e misionit do ta tërheqë IDF-në më thellë në vend dhe do të tërheqë të gjithë Lindjen e Mesme në luftë.
Asgjë nga këto nuk do të ndodhte nëse Irani do të ndalonte financimin e përfaqësuesit të tij shiitë, duke e lejuar atë të rindërtojë stoqet. Ndikimi keqdashës i Teheranit është kudo. Midis të vrarëve së bashku me liderin e Hezbollahut, Hassan Nasrallah javën e kaluar ishte një gjeneral i lartë iranian që merrte pjesë në samitin fatkeq të grupit.
Netanyahu kohët e fundit i bëri thirrje popullit të Iranit që të pranojë se teokracia që drejton vendin po e tërheq atë drejt katastrofës. Është e paqartë nëse opozita është mjaft e fortë për të përdorur këtë krizë për të rrëzuar regjimin; por për sa kohë që mullahët qëndrojnë në krye nuk do të ketë paqe.
Izraeli nuk do të ishte në luftë me Hezbollahun dhe Hamasin nëse nuk do të sulmoheshin. Zgjidhja është e qartë: çarmatimi i grupeve terroriste të mbështetura nga Irani dhe një zonë tampon për të mbrojtur kufirin izraelit.
Nëse kjo mund të arrihet vetëm duke vendosur forca në terren, atëherë nuk i takon Presidentit Biden, Sir Keir ose David Lammy t'u thonë izraelitëve të kundërtën. Ata tani duhet të vendosin se çfarë të bëjnë për Iranin, jo për Izraelin.
/rtsh.al/
